متخصصان پوست در دانشکده بهداشت عمومی هاروارد چند نکته ساده و کم‌خرج اما مهم را برای پیشگیری یا کاهش بروز جوش‌های صورت توصیه کرده‌اند. به گزارش شبکه خبری تورنتو نیوز، این متخصصان تاکید دارند:

- زیاد در معرض نور خورشید قرار نگیرید.قرار دادن پوست بدن در معرض نور مستقیم خورشید اگرچه ممکن است برای برنزه کردن پوست بدن بسیار ایده آل به نظر برسید اما برای کسانی که از عارضه جوش‌های پوستی رنج می برند، مضر و نامناسب است. تابش مستقیم و طولانی مدت نور خورشید به پوست، نه تنها عارضه جوش‌های پوستی را تشدید می کند بلکه می تواند در طولانی مدت به پیری زودرس پوست و حتی سرطان پوست نیز منجر گردد.

- از شستن بیش از حد محل جوش‌ها خودداری کنید. بسیاری از کسانی که از جوش رنج می برند، شستن زیاد ناحیه جوش زده را خوب و مفید تلقی کرده و برای درمان قطعی این عارضه، مدام دوش می گیرند و انواع اقسام صابونها را امتحان می کنند. این در حالی است که متخصصان پوست عقیده دارند که شستن پوست بیش از دو الی سه بار در روز نه تنها نتیجه مطلوب نخواهد داشت بلکه وضعیت جوش‌ها را وخیم تر نیز خواهد کرد. جوش‌ها اغلب در صورت، سینه، پشت و دیگر نقاط بدن دیده می شود.شستن افراطی جوشها معمولا با ترشح چربی بیشتر در ناحیه جوش زده همراه بوده و کمکی به درمان آن نمی کند. همچنین استفاده از ضد عفونی کننده های قوی نظیر الکل سفید و یا استفاده بی‌رویه از فرآورده‌ها و کرم‌های به اصطلاح درمان کننده آکنه نیز توصیه نمی شود. این دسته از ترکیبات علاوه بر اینکه پیری زودرس را به دنبال دارد، درمان واقعی جوش‌های پوستی را نیز به تعویق می اندازد.

- در انتخاب صحیح ویتامین‌ها و مکمل‌ها دقت کنید. کارشناسان علوم تغذیه میزان مجاز مصرف ید را در حدود 150 میکروگرم در روز توصیه می کنند. اما بسیاری از پزشکان بر این عقیده هستند که مصرف بیش از این مقدار در بروز جوشهای پوستی موثر خواهند بود. بنابراین از مصرف مکمل‌هایی که دوزهای غیرمجازی از این عنصر را وارد بدن می کنند، پرهیز کنید. استفاده از مکمل‌های افزاینده ترشح طبیعی هورمون تستوسترون نیز همانند تزریق مستقیم خود تستوسترون می تواند منجر به بروز آکنه و جوش‌های پوستی گردد.

- از کندن و دستکاری کردن جوش‌ها جدا پرهیز کنید. بسیاری از کسانی که از جوش و یا از دیگر عوارض پوستی رنج می برند، ناخواسته و ناخودآگاه جوش‌ها را دستکاری می کنند. وسوسه انجام این کار به قدری قوی است که حتی برخی از افراد علیرغم داشتن اطلاعات و آگاهی لازم در مورد عوارض این کار، آن را خوداگاهانه نیز انجام می دهند. فشردن جوشها باعث نفوذ باکتری‌های موجود در آنها به لایه های عمیق تر شده و احتمال نفوذ عفونت به خون را در پی دارد.

- استرس را از خود دور کنید. استرس تاثیر مستقیم بر جوش‌های پوستی ندارد اما این پدیده روانی می تواند تعادل هورمونی بدن را تحت تاثیر قرار داده و آن را بر هم بزند. نتیجه استرس حتی به صورت چرب شدن پوست و بروز جوش‌های پوستی نیز دیده می شود.

- به سلامت و تغذیه مناسب خود توجه کافی داشته باشید. مصرف آب فراوان در طول روز یکی از رموز سلامت و تندرستی است که نیز مورد توجه قرار گرفته است. خواب کافی، تمرین مناسب، پرهیز از خوردن غذای چرب و محرک، نوشیدن آب فراوان و موارد مشابه به رغم اینکه بسیار ساده و پیش پا افتاده به نظر می رسند اما در سلامت بدن و در پیشگیری از جوش و سایر ناراحتی ها و عوارض پوستی بسیار موثر هستند.

- پوست خود را در برابر چربی و عوامل عفونت زا محافظت کنید. بهداشت پوست را رعایت کنید، دستهای خود را مرتب بشویید، اما همانطور که توصیه شد از شستن افراطی محل جوش‌ها به شدت پرهیز کنید. رعایت بهداشت عمومی بدن نکته کمکی در بهبود این بثورات جلدی ناخوشایند است. همچنین اگر ورزش می کنید پس از هر نوبت تمرین دوش بگیرد.

1) محصول های ایرانی را با تحقیق و خارجی ها را با احتیاط بخرید

خوشبختانه امروزه شرکت های متعددی با سرمایه گذاری بالا اقدام به تولید کرم های دورچشم در ایران کرده اند اما درباره کیفیت این محصولات باید تحقیق و پژوهش های بیشتری انجام شود و میزان اثربخشی آنها را در افراد داوطلب قبل از عرضه به بازار مشخص کرد. امکان بررسی دقیق این موضوع در آزمایشگاه درمولب (DERMOLAB) مرکز آموزش و پژوهش بیماری های پوست وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران، فراهم است. البته این کار برای تولیدکنندگان اجباری نیست اما تولیدکنندگانی که اثربخشی محصول خود را به تایید یک آزمایشگاه مجهز و معتبر می رسانند و گواهینامه های لازم را دریافت می کنند، درواقع اعتبار محصول خود را بالا می برند و مردم با اطمینان بیشتری محصول های آنها را مصرف خواهند کرد. البته وزارت بهداشت هنگام صدور پروانه تولید، این محصول ها را از نظر ایمنی و بی ضرر بودن کنترل می کند. قیمت بالای برند خارجی دلیلی براثربخشی بالا یا کیفیت خارق العاده محصول نیست. البته تحقیق و پژوهش در مورد محصولات برندهای خارجی هم لازم است. به هرحال برخی شرکت های معتبر بین المللی از تکنولوژی بالایی برای تولید انواع کرم ها استفاده می کنند.

2) از متخصص پوست راهنمایی بخواهید؛ نه از بروشور و بازاریاب

انواع متنوعی از کرم های دورچشم در داروخانه ها عرضه می شود. پوست آدم های مختلف با هم تفاوت دارد و همه مشکل های پوست دورچشم با کرم دورچشم قابل حل نیست. برخی از این کرم ها بسیار گران قیمت هستند، بنابراین عاقلانه است که قبل از هزینه کردن برای خرید این کرم ها، بدانیم آیا اصلا مشکلی که می خواهیم برای رفع آن کرم دورچشم بخریم، با این محصول قابل?حل است یا نه؟ به این منظور مشورت گرفتن از یک متخصص پوست منطقی ترین راه حل به نظر می رسد.

3) ترکیب های کلیدی کرم دورچشم را بشناسید

ترکیب های ضدچروک: رتین آلدیید رتینول ویتامین C آلفا هیدروکسی اسید ماتریکسیل

ترکیب های مرطوب کننده: گلیسیرین هیالورونیک اسید

ترکیب های آنتی اکسیدان: ویتامین?های C و E

ترکیب های مختلف دیگر

اگر این ترکیب ها بر پایه لیپوزوم داخل کرم باشند اثربخشی آنها افزایش خواهد یافت.

4) محصولی برای از بین بردن پف زیرچشم داریم؟

پف زیرچشم با کرم قابل درمان نیست. راه حل اساسی برای این مشکل، جراحی است. البته برخی کرم های دورچشم این قابلیت را دارند که کمی ظاهر دورچشم را بهبود دهند.

5) کرم ضدسیاهی داریم؟

سیاهی و تیرگی دورچشم علل مختلفی دارد. مثلا در برخی موارد، پوست دورچشم شل و اضافه است. این پوست اضافه و پف کرده، سایه ایجاد می کند و دورچشم تیره به نظر می رسد. در چنین مواردی کرم دورچشم تیرگی را برطرف نخواهدکرد. در برخی موارد، علت تیرگی، افزایش رنگدانه ملانین است. در چنین مواردی کرم های روشن کننده دورچشم تا حدی تاثیر دارند. راه حل موثرتر در چنین مواردی، لیزرکیوسوئیچ است. البته افزایش ملانین در پوست اطراف چشم علل مختلفی دارد در برخی موارد ذاتی و ژنتیک است و گاهی علت افزایش رنگدانه ملانین، ثانویه به خارش و اصطکاک در زمینه حساسیت و اگزماست. در چنین مواردی درمان تیرگی دورچشم درمان خارش و اگزماست و داروهای روشن کننده بی تاثیر هستند. گاهی علت تیرگی، نازکی پوست دورچشم است. به این ترتیب که عروق خونی و بافت زیرپوست و عضله اطراف چشم از زیرپوست نازک به رنگ تیره دیده می شوند. در چنین مواردی راه حل، تزریق ژل هیالورونیک اسید یا چربی به زیرپوست اطراف چشم است.

6) ضدآفتاب در کرم دورچشم

برخی کرم های دورچشم حاوی ضدآفتاب نیز هستند و این مساله یک امتیاز محسوب می شود. مصرف ضدآفتاب برای پوست اطراف چشم نه فقط ضرر ندارد بلکه ضروری است. پوست اطراف چشم، نازک و بیشتر در معرض نورخورشید است. بنابراین هنگام زدن کرم ضدآفتاب، این قسمت را فراموش نکنید. کرم های ضدآفتاب معمولی را می توان برای اطراف چشم استفاده کرد. همیشه نیاز به ضدآفتاب مخصوص دورچشم نیست. برخی با مصرف ضدآفتاب اطراف چشم، دچار اشک ریزش می شوند. بهتراست در چنین مواردی از ضدآفتاب های فیزیکال استفاده شود.

7) کرم دورچشم ضدچروک هم هست؟

پوست دورچشم هم بخشی از پوست صورت است، همان عواملی که درتسریع پیری پوست صورت موثرند، در تسریع پیری پوست اطراف چشم هم تاثیر دارند (آفتاب، ژنتیک، سیگار...). همان روش ها و داروهایی که در درمان پیری پوست صورت اثر دارند، برای درمان پیری پوست اطراف چشم هم به کار می روند اما چون پوست اطراف چشم نازک تر و به دلیل نداشتن غددچربی، خشک تر و به چشم هم نزدیک است، باید داروهای ضدچروک با غلظت متفاوت به کار روند. به این دلیل کرم های ضدچروک اطراف چشم تولید شده اند. همان طور که همه چروک های صورت با کرم ضدچروک قابل درمان نیستند، تمام چروک های اطراف چشم هم با کرم درمان نمی شوند. پوست اطراف چشم روی عضله حلقوی تنگ کننده چشم قرار گرفته است. همه ما روزانه بارها از انقباض و انبساط این عضله برای بیان حالت های روحی و هیجانی استفاده می کنیم. این کار باعث ایجاد چروک در پوست اطراف چشم می شود. این چروک ها نه با کرم قابل درمان و نه قابل پیشگیری هستند. در چنین مواردی راه حل اساسی، برای هم پیشگیری و هم درمان، تزریق دیسپورت است.

8) شرط احتیاط

هنگام پوشاندن پوست با کرم مهم نیست کرم زدن را از کجا شروع کنیم، باید مراقب باشیم کرم داخل چشم نرود.

9) لازم است روی پلک بالا کرم بزنیم؟

پلک بالا کمتر در معرض نورخورشید و کمتر از قسمت تحتانی چشم در معرض تغییرات ناشی از گذشت سن است. بنابراین نیاز به استفاده از کرم دورچشم برای پلک بالا کمتر است اما به هرحال استفاده از کرم برای پلک فوقانی ضرری ندارد.

10) سن مصرف کرم دورچشم

نمی توان سن دقیق و مشخصی را برای استفاده از کرم های دورچشم تعیین کرد اما سنین 25 تا 30 سالگی برای شروع استفاده از کرم های پیشگیری از چروک دورچشم، مناسب است.

11) انواع کرم های دورچشم

برخی کرم ها برای پیشگیری از چروک و برخی برای رفع تیرگی دورچشم مناسب هستند. برخی کرم های دورچشم به نام کرم لیفتینگ به فروش می رسند. این کرم ها حاوی آب روغن و ترکیب های پروتئینی هستند و وقتی به دور چشم زده می شوند، آب کرم تبخیر و ماده پروتئینی باقیمانده منقبض می شود به این ترتیب پوست کمی جمع می شود و حالت لیفتینگ پیدا می کند. (مانند اینکه یک تکه نازک گوشت را در معرض آفتاب قراردهیم به تدریج در اثر نورخورشید و حرارت، آب گوشت تبخیر و تکه گوشت جمع می شود) این اثر موقتی است و پس از چند ساعت یا بعد از شستن صورت از بین می رود بنابراین فقط اثر زیبایی موقتی دارند و فاقد اثر درمانی و ماندگارهستند.

 پوست زیبا درون بدن را هم تغذیه می کند. کدام یک از مواد غذایی برای داشتن پوستی زیبا و محافظت طولانی مدت آن بهتر اند؟ در اینجا 10 توصی? ارائه می کنیم که در هر سنی می توانید بکار ببریدشان.

1? رژیم غذایی تان را پر از ویتامین و مواد معدنی کنید:

در روز 5 واحد میوه و سبزی بخورید. به سالادهای مخلوط، سوپ ها، سالادهای میوه و... فکر کنید.

2? سهم فیبرها را در خوراک تان افزایش دهید:

غلات کامل را حداقل یک بار در روز میل کنید: برای مثال هر روز صبح از نان های کامل استفاده کنید.

3? به خوراکی ها و موادغذایی تان تنوع بدهید:

با موسیر، پیاز تازه، سیر، جعفری و پیاز کوهی تازه غذاهای تان را طعم دار کنید.

4? برای افزایش اسیدهای چرب ضروری:

مقدار کمی روغن کلزا یا زیتون روی سالادتان بریزید.

5? برای تأمین کلسیم:

هر روز از دو واحد لبنیات استفاده کنید.

6? برای حذف سموم ،

 فیبرهای خوراکی برخی میوه ها و سبزیجات را، مانند: نخود، تره فرنگی، پیاز، گلابی، کیوی و ... افزایش دهید.

7? از پروتئین ها استفاده کنید:

2 الی 3 بار در هفته گوشت قرمز بخورید.

8? برای تنوع دادن به پروتئین ها:

خوراکی هایی بر پای? پروتین های سویا را دریابید.

9? برای بیشتر کردن سهم مواد معدنی:

صدف ها و جانوران سخت پوست را مصرف کنید.

10? برای افزایش مقدار امگا 3:

ماهی های چرب (شاه ماهی، ماهی آزاد، ساردین، مارکو، ماهی کولی و... ) را در الویت قرار دهید. ماهی را 2 الی 3 بار در هفته، تازه یا یخ زده میل کنید.

به طور کلی، برای جوان ماندن، پوست تان را با کرم متناسب با نوع آن مرطوب نگه دارید، سیگار نکشید و از قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید، اجتناب کنید.

پوست شما در 30 سالگی

پیشگیری ساده و تمام و کمال! در حدود 30 سالگی اولین چروک ها ظاهر می شوند، کبودی و گودی چشم ها افزایش می یابند، به حدی که کمبود رنگ دانه ها می تواند باعث برهم خوردن رنگ چهره شود.

حدود 30 سالگی، پوست تغییر می کند

در واقع، از این سن به بعد است که بازسازی سلول های تولید کنند? سبوم، کاهش می یابد. به علاوه، همواری پوست کم می شود: خصوصاً این حالت در زمان خستگی زودتر به چشم می آید. یک با در هفته، از صمغ بر روی پوست تان استفاده کنید، این کار بازسازی سلولی را تقویت می کند. از ماسک های مخصوص درخشان کننده برای بازگرداندن روشنایی روپوست استفاده کنید. (خصوصاً زنان سیگاری)

معضل کبودی و گودی دور چشم

بازهم در سی سالگی است که کبودی و گودی دور چشم اهمیت می یابند. در برخی موارد (استعمال دخانیات، عدم مراقبت های مرتب) ممکن است این کبودی و گودی ها حسابی جا خوش کنند. از آنجایی که این بخش از صورت، بسیار ظریف و حساس است، و بر روی چهره تأثیر می گذارد، نشانه های افزایش سن و خستگی را به خوبی نشان می دهد. توجه تان به این قسمت را دوبرابر کنید، صبح و شب با دقت بسیار و به آرامی به خط کاس? چشم با دست ضربه بزنید.

توجه به چین و چروک های واضح

اگر گفته می شود که یک زن دیگر هرگز مانند سی سالگی اش زیبا نیست، فقط به خاطر چین و چروک های ریز نیست (خطوط باریک اطراف چشم ها و دهان)، بلکه دلیلش اولین چین و چروک ها هستند که خود را در برخی مناطق نشان می دهند: چین و چروک دور چشم، خطوط اخم و چین و چروک دور لب ها و بینی. از نسل جدیدی از محصولات مراقبتی «خنثی» بهره ببرید، این محصولات جلوی دوگانگی چروک را می گیرند: با یک تا دو بار در هفته شروع کنید و سپس در طی سال تعداد دفعات را افزایش دهید.

با لکه های قهوه ای مبارزه کنید

30 سالگی آغاز دوره ای است که پوست ملانین کمتری تولید می کند. و این دلیلی است برای کارکرد نامناسب رنگ دانه ها در این دوره، سپس: لکه های قهوه ای اطراف چشم ها، لب ها، روی پیشانی (خصوصاً در طی دوران بارداری، یا به دلیل مصرف قرص های ضدبارداری و یا قرارگرفتن در معرض آفتاب) ظاهر می شوند. برای معالج? این لکه ها، باید از پوست تان با یک کرم ضدآفتاب یا یک کرم حاوی ویتامین A یا هیدروکینون، که به طور موقت جلوی تولید رنگ دانه ها را می گیرد، محافظت کنید.

بسیاری از افراد صابون را به عنوان یکی از پاک کننده‌های مناسب می‌دانند ولی باید دانست که صابون پاک کننده چندان مناسبی نیست و معایب بسیار فراوانی دارد.

 صابون‌ها چربی‌های صورت را بیش از حد از بین می‌برند و موجب بروز خشکی و کشیدگی در پوست می‌شوند همچنین پوست را قلیایی می‌کنند.

 توصیه می‌شود که افراد از صابون‌ برای شست‌وشوی صورت استفاده نکنند و به دلیل اینکه شست‌و‌شوی بی رویه با صابون موجب خشکی بیش از حد پوست می‌شود.

 شیر پاک کن‌ها برخلاف صابون‌ها حالت قلیایی ندارند و پوست را خشک نمی‌کنند و علاوه بر اینکه پوست را کامل پاکسازی می‌کنند، لایه محافظ سطح پوست را حفظ می‌کنند؛ شیر پاکن‌ها دو فاز حلال در چربی و حلال در آب دارند.

 فاز حلال در چربی شیرپاکن‌ها تمام ذرات خارجی مواد آرایشی و رسوبات ناشی از آلودگی‌های محیطی را حل می‌کند و فاز حلال در آب آن، شسته شدن این رسوبات را از سطح پوست آسان می‌کند که مانع از مسدود شدن روزنه‌های پوست می‌شود و از آلودگی و عفونت‌های پوست پیشگیری می‌کند.

امروزه افراد از فرآورده های موضعی مانند لوسیون ها، کرم ها، اسپری ها، موس ها و سایر محصولاتی استفاده می کنند که با قرار گرفتن روی پوست، تغییررنگی موقتی شبیه به تغییررنگ ناشی از نورآفتاب به وجود می آورند. بر حسب فرمولاسیون فرآورده و مواد فعال موجود در آن شروع تغییررنگ ممکن است از چند ساعت تا چند روز متغیر باشد. ترکیبات برنزه کننده ابتدا در دهه 1960 به بازار عرضه شد، ولی به دلیل برخی معایب مانند ایجاد رنگ نارنجی یا رگه رگه شدن، استقبال چندانی از آنها به عمل نیامد تا اینکه به تدریج کارخانه های سازنده معتبر موفق شدند این معایب را برطرف کرده و اعتماد مصرف کنندگان را جلب کنند.

ماده موثر اصلی اغلب ترکیبات برنزه کننده «دی هیدروکسی استون» است که نوعی قند محسوب می شود. این ماده از سوی FDA (سازمان غذا و داروی آمریکا) به عنوان ماده برنزه کننده شناخته شده و فرآورده هایی که از آن در ترکیب خود استفاده کرده باشند، توسط «بنیاد سرطان پوست» آمریکا، آکادمی درماتولوژی آمریکا و انجمن پزشکی آمریکا توصیه شده اند. «دی هیدروکسی استون» قادر است به اپیدرم (لایه سطحی پوست) نفوذ کرده و در نهایت به تولید «ملانوئیدین»ها منجر شود که رنگی قهوه ای دارند.

گاهی در برخی فرآورده های تجاری «دی هیدروکسی استون» را با موادی مانند اسیدهای آمینه ترکیب می کنند و به این ترتیب محصولاتی به دست می آورند که به سرعت (مثلا در عرض یک ساعت) پوست را برنزه می کند و مقدار تغییررنگ حاصله نیز شدید نبوده و بیشتر آن با شست وشو از بین می رود. تغییر رنگ حاصله از مصرف مواد برنزه کننده نمی تواند از پوست ما همچون ترکیبات ضدآفتاب در برابر اشعه زیان بخش خورشید حفاظت کند ولی می توان «دی هیدروکسی استون» را با مواد ضدآفتاب ترکیب کرد و به این هدف دست یافت. FDA امروزه برای آنکه مردم بدانند که مواد برنزه کننده، ضدآفتاب نیستند، تولیدکنندگان را موظف کرده است این جملات را روی بسته بندی های خود درج کنند: «توجه؛ این محصول حاوی ضدآفتاب نیست و از پوست در برابر آفتاب سوختگی محافظت نمی کند. قرار گرفتن مکرر در برابر نور آفتاب، خطر سرطان پوست و پیری زودرس را افزایش داده و اثرات مخربی روی پوست دارد».

شروع اثر بیشتر ترکیبات برنزه کننده معمولا بعد از دو تا سه ساعت است و تغییر رنگ حاصل از یک بار مصرف، طی 24 تا 48 ساعت اول (بسته به فرمولاسیون آن و نوع پوست) به تدریج افزایش می یابد. از آنجا که «دی هیدروکسی استون» با پروتئین های اپیدرم، پیوند کووالانسی تشکیل می دهد، رنگ حاصله با عرق کردن یا شستن با آب یا صابون از بین نمی رود. این رنگ به تدریج طی سه تا 10 روز با ریزش لایه شاخی پوست محو می شود. بنابراین هر عمل یا ماده ای که ریزش این لایه را تسریع کند، قادر است ماندگاری ترکیبات برنزه کننده را کاهش دهد.

به همین دلیل هم هست که محصولات حاوی «آلفاهیدروکسی اسیدها»، «بتاهیدروکسی اسیدها»، «رتینوئید»ها و همچنین «میکرودرم ابریژن» باعث کاهش مدت اثر مواد برنزه کننده می شود. امروزه مرطوب کننده های حاوی مواد برنزه کننده نیز مورد استقبال مصرف کنندگان قرار می گیرد. استفاده از «دی هیدروکسی استون» با غلظت کمتر (دو تا سه درصد) به تولید فرآورده هایی منجر می شود که اثر برنزه کننده آنها خفیف تر بوده و در صورت لزوم با تکرار دفعات مصرف میزان تغییر رنگ هم افزایش یابد. اضافه کردن امولینت هایی مانند واکس ها، الکل های چرب، مواد سیلیکونی و برخی استرها باعث آب رسانی به پوست و نرمی و لطافت آن می شود.